Sokół wędrowny (Falco peregrinus) to gatunek ptaka szponiastego współcześnie uznanego w naszym kraju za gatunek skrajnie nieliczny. I taki „biały kruk” wśród latających drapieżców postanowił zamieszkać w strzeleckich lasach. Młoda para sokołów zakwaterowała się dość wysoko, bo na 30 metrowej sośnie. Z założenia przedstawiciele tego gatunku nie budują samodzielnie gniazd tylko wykorzystują już istniejące, wybudowane przez inne duże ptaki.

Jeszcze na początku XX w. sokół wędrowny występował w całym kraju, a w regionie Ziemi Lubuskiej  jedna z ostatnich informacji lęgowych pochodzi z 1950 roku (Bielewicz, 2014). Niestety w następnych latach populacja sokoła wyginęła, głównie na skutek nadmiernego stosowania pestycydów zawierających DDT. Obecnie, od lat trwają wysiłki na rzecz odbudowy populacji tego majestatycznego rekordzisty wśród ptaków. W kraju realizowany jest Program Restytucji Sokoła Wędrownego o którym więcej można dowiedzieć się na stronie Stowarzyszenia na Rzecz Dzikich Zwierząt „Sokół” www.peregrinus.pl . Zapoczątkowana reintrodukcja tego gatunku opierała się głównie na wsiedleniach i hodowli wolierowej, ale głównym jej celem jest odbudowa populacji nadrzewnej sokoła wędrownego. Czyli takiej populacji, która z sukcesem będzie zajmować naturalne gniazda ulokowane na wysokich drzewach. Jednak taka sytuacja jest ciągle rzadkością. Przypadek pary ze strzeleckich lasów jest dopiero drugim takim gniazdowaniem w regionie Pomorza Zachodniego.

Monitoring obecności leśnych sokołów jest prowadzony w ścisłej współpracy z Regionalną Dyrekcją Ochrony Środowiska w Gorzowie Wlkp.

Poznaj portrety i znaki szczególne sokoła! Wejdź: http://jestemnaptak.pl/artykul/sokol-wedrowny

Oprac. D.W-W.